ورزش و آرامش روانى

انسان در ارتباط با محيط بصورت دائمى داراى تبادلات انرژى مى‏باشد. يعنى از راه خوردن مواد غذائى و مايعات، خواب و... انرژى دريافت نموده و از طرف ديگر اين انرژى‏هاى دريافتى را مصرف و تخليه مى‏نمايد. اگر اين انرژى‏ها در درون انسان متراكم شده و راه تخليه خود را به صورت صحيح نيابند، ممكن است‏خود را به شكل‏هاى گوناگون مثل انفجارات روانى، ناآرامى‏هاى فردى و اجتماعى هيجانات كنترل نشده و همچنين اضطراب و ناآرامى نشان دهند.
ورزش كردن باعث مى‏گردد كه اين انرژى‏هاى متراكم درونى انسان كه در زمان قديم صرف كار و رفت و آمد و... مى‏شد، در مسيرى سالم و سازنده مصرف و تخليه شود و تعادل درونى بين انرژى‏هاى دريافتى و پرداختى برقرار و در نتيجه آرامش روانى بر وجود وى حاكم گردد. درنظر گرفتن اين مسئله بخصوص درنوجوانان و جوانان كه داراى انرژى و جنب و جوش فراوانى مى‏باشند بسيار مهم است. خود شما هم شايد حالت آرامش روانى توام بانشاطى را كه پس از يك ورزش كردن متعادل به انسان دست مى‏دهد، تجربه كرده باشيد و شايد يكى از علل اين مطلب كه گفته مى‏شود بيماريهاى روانى بخصوص اضطراب وافسردگى در زمان‏هاى قديم كمتر از امروز بوده است، اين بوده كه افراد آن روزگار داراى تحرك و فعاليت‏بدنى فراوان بوده‏اند و فرصتى براى ابتلاء به اضطراب و افسردگى نداشته‏اند! امروزه كار درمانى يكى از شيوه‏هاى درمان بيماران روانى است، چرا كه كار كردن هم به مثابه نوعى ورزش كردن است كه موجب تخليه انرژى‏هاى درونى و بسيارى آثار مفيد ديگر مى‏شود.
يكى از آثارى كه همه ورزشكاران درسخنان خود به آن اشاره مى‏كنند، نشاطى است كه از طريق ورزش كردن نصيب انسان مى‏شود. پرواضح است كه نشاط را با اضطراب و غم و اندوه و افسردگى سرسازگارى نبوده و آنها را از ميان برخواهد داشت.

آندروفين‏ها از مخدرهاى درونى بدن انسان هستند كه داراى اثرات ضد درد آرامبخشى (Sedation) مى‏باشند. نيز اين مواد با اثرات خواب آورى خود در آرامش بخشى به افراد كمك مى‏كنند.
بطور كلى حالت جسمى و وضعيت‏هاى مختلفى كه جسم و بدن و حالات صورت انسان به خود مى‏گيرد، هم نشانگرى از حالات روانى او مى‏باشد و هم براين حالات روانى داراى تاثير بوده و زمينه تغيير آنها را فراهم مى‏كند. شايد يكى از علل اينكه در روايات فرموده‏اند هرگاه دچار غضب شديد، برخاسته و وضو بگيريد، همين مطلب باشد. تغيير با اضطراب بيان شده است. براى مثال گفته شده چارلز ديكنز هر وقت دچار ناكامى و اضطراب مى‏شده، در خيابان‏ها به قدم زدن مى‏پرداخته است. ورزش كردن مى‏تواند بعنوان يكى از راه‏هاى خوب و مفيد تغيير وضعيت‏بدن و دور شدن از محيط و انديشه اضطراب‏زا مطرح باشد.
امروزه هر چه بيشتر مى‏گذرد نسبت‏به آثار جسمى و روانى ورزش توجه بيشترى نشان داده شده، آثار مفيد ورزش بيشتر كشف مى‏شود. براى مثال «در مطالعه اخيرى كه در ژورنال اپيدمى شناسى آمريكا (American gournal to Epidemiology) به چاپ رسيده نشان داده شده كه افزايش مشاركت در برنامه‏هاى ورزشى، تمرينات بدنى و فعاليت‏هاى جسمانى به شدت باكاهش علائم افسردگى (احساس اينكه زندگى بى ارزش است و يا برخوردارى از يك روحيه ضعيف)، بى قرارى و اضطراب (تنش و بى قرارى بدن) و احساس كسالت (بى خوابى، احساس فرسودگى) همراه است‏.